4 łapy, czyli podróże z psem.

Najbardziej stresującym dla mnie punktem powrotu do Niemiec był transport naszych małych bestii. Przygotowania do tego rozpoczęliśmy już zimą, kiedy to jeszcze nie do końca byliśmy pewni, czy wrócimy, a jeśli nawet to kiedy. Przygotowanie zwierząt zajmuje kilka ładnych miesięcy. Zaczęliśmy od mikrochipa i szczepienia przeciwko wściekliźnie, które musiało odbyć się w specjalnej rządowej klinice w Szanghaju. Szczepienie w innych klinikach nie jest uznawane w dokumentach. Po upływie miesiąca zabraliśmy psy na ciąg dalszy badań. Tym razem było to badanie krwi na obecność przeciwciał przeciwko wirusowi wścieklizny. Próbka krwi została wysłana na badania do Niemiec i na wyniki czekaliśmy ok. 4 tygodnie. By wjechać do Niemiec musieliśmy odczekać co najmniej 90 dni od dnia pobrania próbki. Wypadła nam data 25 kwietnia (27 byliśmy już w samolocie). Tydzień przed wylotem po raz kolejny odwiedziliśmy klinikę rządową, gdzie sprawdzany jest ogólny stan zdrowia psa. Jest to również czas papierkowej roboty, multum podpisów, stempelków, itp. 3 dni przed wylotem to kolejna wyprawa do Szanghaju. Tym razem na szczęście bez czworonogów. Musieliśmy odebrać dokumenty zezwalające na eksport zwierząt z Chin. Odbieraliśmy je w urzędzie celnym. 

W międzyczasie musieliśmy zaopatrzyć się w specjalne klatki do przewozu zwierząt. Bardzo ważne jest, by miały metalowe śruby. Często sprzedawane są takie z plastikowymi, a te podobno nie nadają się do transportu lotniczego. Nasze psiaki przez ostatnie miesiące w Chinach przyzwyczajane były do klatek, które zastępowały im łóżka. Wszystko po to, by czuły się w nich bezpiecznie i nie miały dodatkowego stresu podczas podróży (sprawdziło się i nadal uwielbiają w nich leniuchować). Ważne również jest przyzwyczajenie psów do picia z poidełka, by nie odwodniły się w czasie długiej podróży. 

Razem z rezerwacją naszych biletów, zarezerwowaliśmy w cargo miejsca dla psów. Mieliśmy więc pewność, że psiaki polecą z nami. Psy nie przekraczające (wraz z klatką) wagi 8 kg mogą podróżować w kabinie, jako bagaż podręczny. MeiMei mieści się w normie, ale nie chcieliśmy robić sobie i innym pasażerom kłopotu, tym bardziej, że było to długi i pierwszy w ich życiu lot. Także obie leciały w luku. Opłata za jedną klatkę to 150 euro. Jeśli weźmiemy psa do kabiny opłata jest mniejsza o mniej więcej połowę.

Na lotnisku zalecane jest pojawienie się 3h przed odlotem. Po dotarciu kierujemy się do odprawy, gdzie sprawdzane są wszelkie niezbędne dokumenty, pobierana jest opłata za przelot i następuje czas rozstania.

Potem jest ten najgorszy czas, kiedy właściciel umiera z nerwów i ciekawości, co dzieje się ze zwierzakami i czy na pewno z nami polecą. Dlatego ja przeleciałam biegiem przez odprawę i siedziałam w oknie, patrząc czy ładują nasze psy do środka. Kiedy zobaczyłam je na taśmie wjeżdżające do luku mogłam odsapnąć choć przez chwilę.  

Nasłuchałam się różnych historii, że psy szczekają i słychać je na pokładzie, że zjadają rzeczy w klatce, że robią sobie rany na łapach. Z dobrych wieści słyszałam, że mają czasem w lukach kamery i można podejrzeć, co się tam dzieje. Ale niestety jedyną informacją jaką dostałam od stewardessy (która swoją drogą specjalnie zadzwoniła do kabiny pilotów) była informacja, że w luku jest 15°C. Co jedynie mnie zmartwiło, że tyle godzin, to na pewno moim kanapowcom za zimno ;) 

Po wylądowaniu w Monachium, które było celem naszej podróży, mogliśmy odebrać nasze psiaki w miejscu gdzie odbiera się bagaż specjalny. Wyjechały jako pierwsze, zrelaksowane i szczęśliwe, że nas widzą. Ach no i niezwykle głodne!

Będąc jeszcze w Chinach skontaktowaliśmy się z urzędem celnym lotniska w Monachium, by poinformować ich, że przylatujemy. Lądowaliśmy z samego rana i obawiałam się, że trzeba będzie czekać kolejne kilka godzin na lekarza, który będzie mógł potwierdzić dokumenty, czego nie chciałam fundować psom. Przesłaliśmy więc mailowo wszystkie dokumenty, które zostały potwierdzone bez żadnego problemu. Dlatego, kiedy wychodziliśmy z lotniska, urzędnik jedynie sprawdził czy numery czipów zgadzają się z dokumentami. I byliśmy wolni.

Po przyjeździe do naszego miasteczka od razu poszliśmy do weterynarza, który jest uprawniony do wystawiania europejskich paszportów dla zwierząt. Aby psy mogły swobodnie poruszać się po krajach Unii muszą być zaopatrzone w mikroczipy i powinny posiadać paszport wystawiony przez upoważnionego do tego lekarza weterynarii. W zależności od celu podróży może okazać się, że wymagane są dodatkowe szczepienia, badanie krwi, bądź odrobaczenie zwierzaka tuż przed podróżą. Dlatego, jeśli planujecie wakacje ze swoim pupilem najlepiej zorientować się odpowiednio wcześnie, jakie dokumenty będą niezbędne. 

Cóż mogę powiedzieć – nie taki diabeł straszny. Nasze bestie zniosły podróż idealnie. Teraz cieszą się z pobytu w Niemczech i z podróży po Europie. Zwiedziły już Włochy i Szwajcarię. I nie możemy doczekać się kolejnych wspólnych wypraw.